पहाटेचा
चंद्र आज मला पुन्हा बोलवतो,
तुझ्या
आठवणींच्या चांदण्यात मला पुन्हा भिजवतो,
एकटाच
त्या शांत माळरानात माझा अश्रूंचा पुर पुन्हा तुझ्यासाठी वाहतो......
ते
उंच निलगिरीच झाड मला पुन्हा बोलवतं,
तुझ्या
प्रेमाची सावली पुन्हा माझ्यावर धरतं,
एकटाच
उभा त्या शांत झाडाखाली असुनही जाळत्या उन्हात असल्या सारख वाटतं .....
ते
निळ विस्तीर्ण चमचमत आकाश मला पुन्हा बोलवतं,
तुझ्या
सारखं मायेच छत पुन्हा माझ्या वर धरतं,
विस्तिर्ण
त्या निळ्या छताखाली असुनही पुन्हा तुझ्या शिवाय रिकाम रिकाम वाटतं .......
तो
नुकताच उगवलेला सुर्य पुन्हा मला बोलवतो,
तु
मला परत भेटेल अशी वेडी आशा दाखवतो ,
स्वैरभर
वेड मन माझं किती आनंदी होतं ,
तु सोडून गेलीस मला आणि ह्या जगाला हे पुन्हा विसरतं.......
तु सोडून गेलीस मला आणि ह्या जगाला हे पुन्हा विसरतं.......
तुझ्या
शेवटच्या सांगण्यानुसार हे सारेच मला दररोज बोलवतात,
तुझ्या
इतकंच प्रेम देण्याच प्रयत्न ते करतात ,
पण
तुझ्या शिवाय मला किती एकट एकट वाटतं ,
इथलं
सारंच मला तुझ्या पुढं एकदम फिकं वाटतं ...
पुन्हा
तुझ्या भेटीसाठी मी हात देवापुढे जोडतो
कोठेतरी तु भेटशीलच मला ,
ती वाट मी देवापुढे माघतो....
कोठेतरी तु भेटशीलच मला ,
ती वाट मी देवापुढे माघतो....
...................!©समीर
!.........................
No comments:
Post a Comment