अजूनही असाच कधीतरी......

अजूनही असाच कधीतरी त्या उंच झाडाखाली जातो मी
कुठे सापडतीये का तुझी सावली 

ती अजूनही शोधतो मी…

अजूनही असाच कधीतरी त्या गर्द रानात जातो मी
कुठे येतोय का तुझा आवाज
त्या पक्ष्यांच्या किलबिलाटामधे शोधतो मी…

अजूनही असाच कधीतरी त्या दुरवरच्या रस्त्यावर पाउल टाकत राहतो मी
मिळेल तुझी सोबत ह्या आशेने 

अजुनही लांब पर्यंत एकटाच चालत राहतो मी….

अजूनही असाच कधीतरी त्या उंच कळसाच्या मंदिराकडे वळतो मी
कुठे सापडतात का तुझ्या  पाऊलखुणा
त्या पाऊल वाटेवर शोधतो मी.....................

 !! ©समीर !!

                                       

एक एकटा चंद्र ....

पहाटेचा चंद्र आज मला पुन्हा बोलवतो,

तुझ्या आठवणींच्या चांदण्यात मला पुन्हा भिजवतो,

एकटाच त्या शांत माळरानात माझा अश्रूंचा पुर पुन्हा तुझ्यासाठी वाहतो......

ते उंच निलगिरीच झाड मला पुन्हा बोलवतं,

तुझ्या प्रेमाची सावली पुन्हा माझ्यावर धरतं,

एकटाच उभा त्या शांत झाडाखाली असुनही जाळत्या उन्हात असल्या सारख वाटतं .....

ते निळ विस्तीर्ण चमचमत आकाश मला पुन्हा बोलवतं,

तुझ्या सारखं मायेच छत पुन्हा माझ्या वर धरतं,

विस्तिर्ण त्या निळ्या छताखाली असुनही पुन्हा तुझ्या शिवाय रिकाम रिकाम वाटतं .......

तो नुकताच उगवलेला सुर्य पुन्हा मला बोलवतो,

तु मला परत भेटेल अशी वेडी आशा दाखवतो ,

स्वैरभर वेड मन माझं किती आनंदी होतं ,
तु सोडून गेलीस मला आणि ह्या जगाला हे पुन्हा विसरतं.......

तुझ्या शेवटच्या सांगण्यानुसार हे सारेच मला दररोज बोलवतात,

तुझ्या इतकंच प्रेम देण्याच प्रयत्न ते करतात ,

पण तुझ्या शिवाय मला किती एकट एकट वाटतं ,

इथलं सारंच मला तुझ्या पुढं एकदम फिकं वाटतं ...

पुन्हा तुझ्या भेटीसाठी मी हात देवापुढे जोडतो
कोठेतरी तु भेटशीलच मला ,
ती वाट मी देवापुढे माघतो....

...................!©समीर !.........................

तुला न सांगितलेलं ......

कुणी इतकं कायमच प्रिय वाटेल आयुष्यभरासाठी असं वाटलं नव्हत कधी ,
पण तु भेटलीस त्या अश्याच एका वळणावर ,
त्या मळलेल्या वाटेवर तुझ्या पाऊलखुणा उमटल्या ,
आणि बहरली ती पाऊलवाट अगदी आजपर्यंत .

कसं ना समुद्र शेवटी नदीचीच वाट पहात असतो, मगच तो महासागर होतो ,
तुझ्या मुळेच तर सारं शक्य झालं मला मनासारखं करायला ,
तु प्रत्येक क्षणी माझ्या सोबतीला होतीस म्हणुनच तर मला पुढं जाता आल .

तेव्हा एकदा कसा निष्पर्ण जीर्ण वृक्षासारखा कोसळणारच होतो मी ,
पण तु कशी लतेसारखी बिलगली होतीस मला
आणि कसं घट्ट पकडून ठेवलं होत ,
मला नवीन पालवी फुटेपर्यंत .

माझ्या भकास आभाळात तुच तर चांदण्याची नक्षी भरली होतीस ,
माझ्या फुटक्याच शिंपल्यात तुझ्याच रूपात तर मला मोती भेटला होता,
आनंदाचे सारे रंग इंद्रधनु होऊन तुच तर मला दिले होते.

पण आता सरलेत ते दिवस ,
हातपाय थरथरतात ,
नजर अंधूक झालीय ,
तुझही तसंच झालय .
तरीही तु असतेस त्या भजनात ,
जपतेस माझ्यासाठी नित्य नेमाने माळ ,
असतेस नेहमी एखाद्या ग्रंथाच्या पानावर ,
मला बरं वाटावं म्हणून तुझ मन कायम त्या देव्हाऱ्यावर .

मीही माघत असतो तुझ्यासाठी देवाकडे बरेच काही ,
पण माझ्यासाठी तर तुच मीरा आणि तुच राधा ,
मग देवाकडे देवासाठीच काय माघाव ,

तो तर केव्हाच पावलाय मला तुझ्या रूपात .....

...............!!! ©समीर !!!..................

तु आणि तुच आहेस.......

ह्या अश्या मुग्धधुंद सांजवेळी तुझाच भास होत आहे ,
तु आसपासच कुठेतरी प्राजक्त गंधाळूनी सांगत आहे

निळ्या नभी तुझ्या आठवणींचा संथ थवा लहरतो आहे ,
कोकीळेच्या मधुर कंठात जणू तुझाच स्वर गातो आहे 

दुरवर कुठेतरी आल्हाद टाळ घंटानाद होत आहे ,
ऐकू येणाऱ्या भजनात तुझ्याच नामाचा जयघोष आहे

नुकतीच अलगद ढगाआडून चंद्रकोर उगवत आहे ,
उगवणाऱ्या चंद्रकोरीत मला तुझाच चेहरा दिसतो आहे

ह्या अश्या श्वेत चांदण्यात सावली माझी पडु पहात आहे ,
उमटणाऱ्या निळ्या सावलीत मला तुझाच आकार दिसतो आहे

शोधताना तुला कुठे कुठे तु सृष्टीच्या चराचरात व्यापुन आहेस ,
माझ्या आत्म्याच्या प्रतिबिंबातही तु आणि तुच साचून आहेस .

!!! …©समीर … !!!